‘Als het een keer niet goed gaat is er niet meteen stress’
In gesprek met Wendy Bosch, moeder van Isa, die in klas 7B van Waldorf Utrecht zit. We hebben het over de keuze voor het vrijeschoolonderwijs en hoe het bevalt tot nu toe.
Wat valt op?
‘De lijntjes met de leerkracht zijn heel kort, en er wordt echt naar Isa gekeken. Na een half jaar kregen we een eerste verslag van en voor Isa. En uit dat verslag werd zo duidelijk dat ze Isa zien, wie zij is, los van prestaties. Je mag gerust weten dat, toen ik het zat te lezen, ik met tranen in m’n ogen zat. Dit is het gewoon voor haar! Dit zal zo goed zijn voor haar zelfvertrouwen. Hier wordt het kind gezien, en niet alleen of in de eerste plaats de scores. Ik heb echt het idee dat ze hier na een half jaar al een betere beschrijving gaven van wie Isa is, waar wij haar ook echt in herkennen, dan dat ze op de lagere school ooit hebben gedaan”, vertelt Wendy. Ook zegt ze dat er op school goed wordt overlegd over Isa’s gebruik van medicatie en dat de school wil meedenken en meekijken. Er is steeds goed contact over hoe het gaat en op basis daarvan worden dan weer plannen gemaakt. Als er eens iets speelt, wordt dat direct opgepakt. “Het kan besproken worden, en dan is het weer opgelost, kan het weer veder.’
Zou je nog eens terug willen gaan naar de tijd dat jullie hebben gekozen voor deze school? Was het vanzelfsprekend om voor de vrijeschool te kiezen?
‘Isa zat op een katholieke lagere school. Het was niet per se gemakkelijk om voor deze vorm van onderwijs te kiezen omdat het heel ver van ons vandaan stond. Het kwam eigenlijk altijd wel heel alternatief op mij over. Totdat ik in gesprek kwam met een moeder die heel enthousiast was over de vrijeschool Zeist. Haar dochter had het ook best lastig gehad op de basisschool, het was allemaal best moeizaam gegaan. Zij vertelde dat zij zich op een bepaald moment, toen ze een tijdje op de vrijeschool zat, afvroeg of haar dochter niet wat meer uitgedaagd moest worden. In een gesprek met de mentor had die gezegd: ‘we gaan eerst aan haar zelf werken. En als dat steviger voelt, pas dan gaan we kijken naar wat ze nog meer kan’. En toen dacht ik ‘dat lijkt me zo fijn voor Isa, als er naar haar wordt gekeken, en niet naar de tafels die ze nog niet kent’. Bovendien, toen Isa bij de eerste open dag in Zeist op de vrijeschool kwam binnenlopen wist ze het meteen: dit wordt de school, hier voel ik me thuis.’
En hadden jullie wensen, of verwachtingen, over wat deze school haar hopelijk zou brengen?
‘Ik hoop dat ze zich hier meer kan ontplooien, in plaats van dat ze afgerekend wordt op wat ze niet kan. Omdat de eerste drie jaren de verschillende niveaus bij elkaar zijn, hoop ik dat ze beter kan laten zien wat ze wel kan. De ontwikkeling is zoveel breder, zo krijgen ze bijvoorbeeld ook sterrenkunde. In de week dat we laat thuiskwamen van de Gregoriusshow zei ze ‘kijk mam, dat is de gordel van Orion!’ Zo geweldig!’
En denk je ook nog ergens hoe het goed moet komen met het examen, straks, omdat er zo weinig huiswerk lijkt te zijn in vergelijking met kinderen die naar andere scholen gaan?
‘Nee, niet. Helemaal niet. Anderen zeggen het wel hoor, en die denken dat het een losgeslagen boel is, en als ik ze dan vertel hoe het daadwerkelijk gaat dan vinden ze het heel interessant en vinden ze het heel goed klinken. En ze werken hier natuurlijk gewoon toe naar een regulier examen, alleen net op een andere manier. En het slagingspercentage ligt bovendien hoog. Ik heb er het volste vertrouwen in dat er zoveel wordt verteld, en dat slaan ze allemaal zo goed op door de manier van verwerken, dat dat vast gaat goedkomen.’
Merk je nog iets aan Isa, zijn er dingen veranderd?
‘Isa zelf is veel meer ontspannen over haar schoolwerk, wat bijvoorbeeld bleek toen ze een eerste overhoring Duits niet goed had gemaakt. Als het een keer niet goed gaat is er niet meteen stress, kan ze er relaxed mee omgaan en een volgende keer het anders doen. Thuis is er eigenlijk niets anders, Isa is nogal op zichzelf. Ik hoor haar af en toe dansen, en ze gaat haar eigen gang, is veel op haar kamer.’
En zou je anderen het vrijeschoolonderwijs aanraden?
‘Jazeker, maar niet voor ieder type kind. Je moet ervoor open staan, om veel te willen schrijven en op die manier te willen leren. Ik denk dat het past voor meer gevoelige kinderen. Op andere scholen gaat het meer over de scores en prestaties, en hier gaat het over het ontwikkelen van zichzelf als persoon.’
Tekst Dieta Kruise | Foto Roos Machiel
Omslagfoto Waldorf Utrecht zeilweek klas 7 in mei 2019
Bron De Seizoener Utrecht
