In gesprek met Jakomijn, moeder van Evie, die in klas 7A van Waldorf Utrecht zit. We hebben het over de keuze voor het vrijeschoolonderwijs en hoe het bevalt tot nu toe, nu we zo een half jaar onderweg zijn.

Hoe is bij jullie de schoolkeuze tot stand gekomen?
‘Voor Evie was het al jaren duidelijk dat ze naar de Stichtse Vrije School in Zeist zou gaan. Zelf zat ze op de Vrije School in Utrecht. Bijna haar hele klas wilde naar Zeist. Totdat ze in klas zes met de hele klas een openles van de Waldorf gevolgd hadden. Daar was Evie heel enthousiast over en ineens was het bij haar in de klas ook een optie om in Utrecht naar het Waldorf te gaan. Voor mij, als moeder was dat wel even schakelen. In eerste instantie wilde ik eigenlijk ook dat Evie naar de Stichtse in Zeist zou gaan. Die school die staat als een huis en je kunt je middelbareschooltijd maar 1x doen en wat nou als die nieuwe school niets is. Evie heeft enorm zitten dubben en twijfelen maar uiteindelijk was ze eruit; met twee van haar beste vriendinnen ging ze naar het Waldorf. Het feit dat het in Utrecht was, dat ze nog tijd overhield voor haar hobby’s (pianospelen, paardrijden en schaatsen) gaven de doorslag.’

Hoe was de start?
‘Van tevoren hadden we al meegeholpen met klussen op school. En de meiden hadden ook al geholpen bij de opendagen voor de kinderen die uitgeloot waren. Ze liepen toen al op school rond met het gevoel ‘dit is onze school’. De school was dus heel snel een thuis voor ze. De eerste echte lesdag waarbij ze startten met de spreuk was wel onwennig . Zij was namelijk met nog 3 meiden de enige in de klas die de spreuk kenden. De rest van de klas heeft geen vrijeschoolachtergrond. Ineens word je je dan wel heel bewust van wat je zegt en ze vroeg zich af wat de rest ervan zou vinden. Evie vond de klas meteen heel leuk en dat is nog steeds zo. In de eerste periode op school hebben de leerlingen al aan heel veel activiteiten meegedaan, zowel met het Waldorf als ook samen met het Gregorius College.’

Wat valt op?
‘Dat de overgang heel soepel verlopen is en dat Evie groot geworden is. De manier waarop ze met nieuwe dingen omgaat, het niet spannend vindt om dingen te vragen en dat ze meer aan het puberen is in de manier waarop ze af en toe over leraren praat. Wat me verder opvalt is hoe snel de klas weer één werd en dat er aandacht is in de klas om jezelf te mogen zijn. Iedereen is oké.’

Wat waren je verwachtingen van het Waldorf?
‘Wij waren al bekend met de vrije school en ik had verwacht dat het zo zou worden als ik het al ken. En in veel opzichten is dat ook zo, veel ruimte voor creativiteit. Verder had ik verwacht dat ze meer huiswerk zouden hebben en dat het lastiger zou worden om weer een vertrouwde groep te vormen. Ik had ook meer cijfers verwacht en dat ze meer mee zouden moeten in het stramien van een ‘leerfabriek’. Wat me aangenaam verrast zijn de vele bijzondere dingen die ze buiten de schoolmuren doen en ook al de uitjes van het Gregorius waar ze aan meedoen (Rijksmuseum, Nemo, Nederlands Filmfestival, Gregoriusshow).’

Het eerste rapport heb je net ontvangen, wat viel je op?
‘Het ontroerde me. Ik ken de getuigschriften al wel van de vrije school en toch raakte dit rapport me. Ik vind het bijzonder dat de mensen die Evie lesgeven haar zo goed zien als persoon. Het resultaat is eigenlijk een soort bijproduct. Iedere leraar had iets geschreven dat echt hout snijdt, ze hadden er tijd voor gemaakt. Het voelde als een warm bad.’

En zou je anderen het Waldorf aanraden?
‘Jazeker, het is een veilige plek om jezelf te mogen ontdekken. Het is leuk dat er zoveel kan en mag. Ik vind het ook bijzonder wat voor andere ouders je treft. Een moeder die voor het Divali-feest voor de hele klas kookt bijvoorbeeld. Wat ik ook bijzonder vind is dat je zoveel leert wat er ogenschijnlijk niet toe lijkt te doen, maar wat precies de juiste snaar raakt bij de kinderen. Er is ook ruimte voor de mythische kant van het leren. Ze leren vanuit de beleving en je leert te durven. Het is een plek waar je de leukste versie van jezelf wordt.’

DOOR MARIANNE | moeder van Mare uit klas 7A • FOTO JAKOMIJN